به گزارش رويترز پژوهشگران حدود 2000 نفر دستگاه‌های شتاب‌سنج دادند تا میزان حرکاتشان را در طول ساعت بیداری در طول یک هفته اندازه‌گیری کنند. پس از 5 سال معلوم شد افرادی که در شروع بررسی افرادی برای دست کم 10 ساعت در روز غیرفعال بودند، در مقایسه با افرادی که کمتر از شش سال در حالت نشسته بودند، تقریباً با احتمال 4 برابر بیشتر دچار دیابت شده بودند.
بتانی گیبس، نویسنده اصلی این مطالعه و پژوهشگر سلامت و فعالیت جسمی در دانشگاه پیتسبورگ در این باره گفت: «ما داریم به این باور می‌رسیم که قرارگيري در حالت نشسته برای مدت‌های دراز چیزی با ورزش نکردن کاملاً متفاوت است.»
گیبس گفت: «کسی 30 دقیقه در روز می‌دود، می‌تواند 15 ساعت دیگر در روز در محل کار، در حین رفت‌وآمد میان خانه و محل کار و در خانه در حالت نشسته باشد و این شخص با اینکه به خاطر ورزش کردن فعال از لحاظ جسمی شمرده می‌شود، درعین‌حال هم آدمی است که زندگی كاملا نشسته دارد. از طرف دیگر، فردی که شغلش تمیزکاری است، ممکن است هرگز ورزش نکند، اما اغلب روز را سرپا باشد و فعالیت سبک انجام دهد- این شخص گرچه مطابق تعریف غیرفعال از لحاظ جسمی شمرده می‌شود، مدت بسیار اندکی را در حالت نشسته می‌گذراند.»
بر اساس گزارش‌های سازمان جهانی بهداشت، از هر 10 نفر بزرگ‌سال در سطح جهان یک نفر به دیابت مبتلا است. اغلب این افراد دیابت نوع 2 دارند که با چاقی و افزایش سن ارتباط دارد و هنگامی رخ می‌دهد که بدن نمی‌تواند به‌اندازه کافی هورمون انسولین بسازد یا به آن پاسخ دهد.
گیبس و همکارانش که نتایج بررسی‌شان را در ژورنال Diabetes Care منتشر کرده‌اند، رابطه میان فعال نبودن از لحاظ جسمی و دیابت را در 2027 نفر که در سنین 38 تا 50 قرار داشتند و به‌طور شاخص چاق بودند، جستجو کردند.
افرادی که در طول روز دست کم 10 ساعت غیرفعال بودند، نسبت به افرادی که کمتر از شش ساعت در روز در حالت نشسته قرار داشتند، با احتمال دو برابر بیشتر اختلال در تحمل گلوکز - عارضه‌اي كه اغلب به دیابت آشکار منتهی می‌شود- پيدا كرده بودند.
گیبس گفت یکی از نقص‌های این بررسی این است که در آغاز فقط یک بار ميزان فعالیت جسمی افراد اندازه گرفته شده بود، بنابراین امکان ندارد که دانست الگوهای ساعات نشستن در طول زمان تغییر کرده است یا نه.
به‌علاوه، به گفته مارک هامر، متخصص ورزش در یونیورسیتی کالج لندن، ازآنجایی‌که این بررسی میان نشستن و ایستادن افتراق نمی‌دهد، نمی‌توان میان پیامدهای ناشی از نشستن را از نتایج مربوط به ایستادن افتراق داد. او افزود، همچنین امکان دارد که افرادی که دچار چاقی هستند که خطرهای خاص برای ابتلا به دیابت را دارد، به علت اشکال در حرکت کردن، مدت بیشتری را در حالت نشسته بمانند.
هامر که در این بررسی شرکت نداشته است، همچنین گفت این بررسی همچنین فاقد جزئیاتی در این باره است که افراد هنگامی‌که نشسته هستند، چه کارهایی انجام می‌دهند، کارهایی که ممکن است بر خطر دچار شدنشان به دیابت تأثیر بگذارد.
هامر در این باره گفت: «ممکن است نشستن فقط در شرایط معینی مانند تماشای تلویزیون زیان‌بار باشد. تماشای تلویزیون اغلب با سایر رفتارهای مضر برای سلامت مانند خوردن هله‌هوله‌ها همراهی دارد.»
باوجوداین، پیتر کاترمارزیک، پژوهشگر در چاقی و دیابت کودکان در مرکز پژوهش زیست‌پزشکی پنینگتون در دانشگاه ایالتی لوئیزیانا در باتون روگ می‌گوید: «این نتایج نشان می‌دهند که حتی پس‌ازآنکه میزان فعالیت جسمی در این افراد در نظر گرفته می‌شد، مقدار زمانی که در حالت نشسته صرف می‌شد، به‌طور مستقیم با خطر دیابت همراهی دارد. حتی در افرادی که از لحاظ جسمی فعال هستند، میزان قرار داشتن در حالت نشسته ازجمله رفتارهای مهمی است که باید آن را تغییر داد.»
نظر شما